Fine de aprilo ĉi-jare mi sendis leteron kun kopio de reklamoj de ABC en ok ĉefaj gazetoj al ĉirkaŭ 2 mil 600 parlamentanoj en Francio, Germanio kaj Pollando. Mi ricevis respondojn de 31 parlamentanoj. Tri kontraŭis, dirante: “En EU, ni komunikas rekte en la angla, do ne bezonas Esperanton” kaj “Mi dubas pri artefaritaj lingvoj”, kaj kvin aŭ ses donis neklarajn respondojn, jes aŭ ne. Ne estis respondo de Pollando; kelkaj aliaj opinioj listiĝas sube.
Maria Klein-Schmeink, gvidanto de germana Verda Partio: “Ni kredas, ke Esperanto, kun iom da lernado, havas eblecon permesi komunikadon, antaŭenigi internacian komprenon kaj antaŭenigi pacon”.
Franca senatano Christophe Chaillou: “Mi legas la regulojn de Esperanto kun intereso kaj kundividas la valorojn de universaleco, unueco kaj humanismo antaŭenigitaj de ĉi tiu movado”.
Ministerio pri Kulturo de Suba Saksio, Germanio, Dirk-Ulrich Mende: “Subtenas fari Esperanton plia lingvo por antaŭenigi interkulturan dialogon”.
Malu Dreyer el la germana parlamento: “Anglalingvanoj havas klaran avantaĝon en EU, kaj neanglalingvanoj povas diri nur tion, kion ili povas esprimi en la angla. Koran dankon pro viaj klopodoj”.
Sabine Grützmacher de la Germana Parlamento: “Eĉ homoj sen talento povas atingi verajn venkojn per Esperanto”.
Nicolas Dupont-Aignan: “Se ni antaŭenigos Esperanton, ni povas eskapi la angla-usonan regadon. Mi planas aldoni Esperanton kiel atuton kaj kandidatiĝi por la franca prezidant-elekto post tri jaroj”. (Mi havis grandajn esperojn pri li, sed bedaŭrinde li perdis la elekton en junio.)
Franca parlamentano Jérôme Buisson: “Mi pensas legi vian libron. Esperanto estas valora ilo kiu povas esti solvo por antaŭenigi pli justan internacian komunikadon kaj konservi kulturan diversecon. Mi plene subtenas viajn klopodojn”.
Jörg Nürnberger de la Germana Parlamento: “Ni tre dankas vian leteron kaj la reklamojn en ĉefaj gazetoj kaj esperas, ke la komuna lingvoproblemo estos solvita”.
Franca parlamentano Solanges Nadille: “Mi admiras vian entuziasmon kaj sindediĉon fari Esperanton oficiala lingvo de EU. Mi esperas, ke vi estas kontenta pri la klopodoj kiujn vi faris ĝis nun”.
Gérard Leseul, Franca parlamentano: “Mi ne povas sufiĉe danki vin pro via investo por propagando de Esperanto. Ĝi estas riĉa, simpligita kaj utila por eŭropaj komunikadoj, apogante projektojn vastiĝantajn en EU-landojn. Kredu je via sukceso kaj antaŭeniru”.
Steffen Kotré, germana parlamentano: “La propono fari Esperanton oficiala lingvo de EU tre interesas, sed oni devas zorge pripensi rilaton kun plurlingveco”.
Ministro pri eksteraj aferoj de Francio, Stéphane Séjourné: “Ni plene konscias pri la avantaĝoj de Esperanto kaj ŝatus vidi ĝian evoluon en Francio”.
Prezidantino de la Eŭropa Komisiono Ursula von der Leyen: “Vi proponis, ke Esperanto fariĝu la “komuna lingvo” de EU. Tamen ni fidas antaŭenigi niajn 24 oficialajn lingvojn kaj aktive laboras pri la uzo de aliaj lingvoj”.
Mi estis nekredeble surprizita, kiam mia leterkampanjo atingis la prezidantinon von der Leyen la 2an de majo 2024, kaj mi ricevis ŝian respondon la 15an de majo:
“Mi ŝatus esprimi mian dankemon pro via letero komence de majo, en kiu vi proponis Esperanton kiel la oficialan lingvon de EU. Tamen EU ne havas la aŭtoritaton decidi pri lingvo, kaj ni firme antaŭenigas la 24 oficialajn lingvojn establitajn de la EU-Konsilio kaj subtenas multlingvismon”.
Mi respondis la 4an de julio 2024:
“Dankon pro atentigo pri la diversaj subtenaj agadoj de EU rilate Esperanton registrita kiel pola kaj kroata kultura heredaĵo. Ĉi tiu afero trovos lokon en la EU-kadro.
En la letero de la prezidanto: EU-Komisiono ne havas la aŭtoritaton decidi pri la lingvo. Ĉu tio signifas, ke necesas akiri la konsenton de la 27 membroŝtatoj? Eĉ se dulingveco inter naciaj lingvoj kaj Esperanto estus revolucia plifortigo de EU kaj revo realiĝanta apud ununura merkato kaj ununura valuto! Ĉu vi povas prezenti proponojn al 27 landoj?”
Neatendite, la 4an de julio mi ricevis dankleteron de la prezidanto Emmanuel Macron pro sendo de mia libro. Mi ne povas kredi, ke la prezidanto de Francio ne legas Le Monde aŭ Le Figaro, kaj mi pensas, ke estas evidente, ke li legas la reklamojn: “EU jes, Eŭro jes, Esperanto?” Se la reklamo ne estus atinginta lin, mi ne estus ricevinta la dankon.
Konsiderante la nunan situacion ne plu eblas atendi, ke la reagoj de gazetlegantoj movos la amaskomunikilojn kaj rompos la lingvan muron. Tamen, ĉu ankoraŭ eblas, ke granduloj en la politiko, ekonomio kaj kulturo agos por fundamente fortigi la Eŭropan Union? Kio okazus, se sinjorino von der Leyen ekstarus?
Etsuo Miyoshi
Legu ankaŭ:
Lu Wunsch-Rolshoven: Libro de Etsuo Miyoshi senkoste disponebla en Esperanto
Ĉi tiu artikolo aperis en la novaĵretejo La Ondo de Esperanto.
Ĉe represo aŭ citado bonvolu indiki la fonton:
La Ondo de Esperanto https://sezonoj.ru/2024/08/europo-5/
Abonu La Ondon de Esperanto por 2024 kontraŭ nur 15 eŭroj kaj ricevu senpage la jarkolektojn por 2022 kaj 2023. Legu pli ĉe https://esperanto-ondo.ru/Lo-abon.htm
La Ondo de Esperanto en Telegramo: t.me/esperanto_news
