Ekumene kaj Esperante en Trento

Trento

La ĉefepiskopo de Trento Luigi Bressan kun la prezidantoj de KELI Phillipe Cousson kaj IKUE Giovanni Daminelli.

En 1542 Trento estis la urbo elektita por gastigi Koncilion de la romkatolika eklezio, kiu poste okazis tie de 1545 ĝis 1563, kun interrompoj kaj portempa translokiĝo. Ĝi konatiĝis kiel la Tridentina koncilio, kiu deziris unuigi la eklezion post la reformacio. La Koncilio ne sukcesis, sed tiu sopiro kvazaŭ testamente gravuriĝis en la destino de la urbo.

Pro tio la elekto de Trento kiel la kongresurbo de la 20a Ekumena Esperanto-Kongreso ŝajnis ĝusta. Des pli, ke la kongresejo estis la ekumena centro “Mariapoli Chiara Lubich” de la Fokolar-movado (ankaŭ nomata movado de la Fajrujoj). Tie kunvenis sepdeko da esperantistoj-kristanoj: membroj de la Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista (IKUE) kaj Kristana Esperantista Ligo Internacia (KELI), kiuj samtempe okazigis ankaŭ siajn 67an, respektive 64an kongresojn.

Ĉirkaŭ la kongresa temo “Ĉu Kristo estas dividita?” disvolviĝis prelegoj, kiuj el diversaj flankoj pritraktis la “dividon” de la kristanoj, i. a. atentigante pri la aktualeco de la Dekreto pri ekumenismo de la dua Vatikana Koncilio, kies 50-jariĝon oni solenas ĉi-jare.

La kongreso estis ankaŭ ebleco iom pli ekscii pri la agado de aliaj komunumoj, kiuj agas ekumenskale. Unuavice temis pri la Fokolar-movado kaj la komunumo de Bose.

La prelegan parton bone kompletigis ekskursoj. Dum la vizito al la urbo ni vizitis la ekumenan diocezan centron, kie ni eksciis pri la eksterordinara agado ne nur de la centro mem, sed ankaŭ pri la interreligia kunvivado en la urbo kaj regiono. Al tio aldoniĝis la vizitoj al Merano – kun etapoj en la sinagogo, juda muzeo, luterana preĝejo kaj la katedralo – kaj al Borgo Sacco por la vizito al la ortodoksa preĝejo.

Dum la programo oni memoris la centan datrevenon de la unua mondmilito. Kun tiu rememoro bone akordiĝis la vizito al Rovereto, kie staras la “Sonorilo de la militfalintoj”. Ĝi datiĝas de 1924 kaj ĝi estis farita per la bronzo de la kanonoj donacitaj de 19 nacioj konfliktantaj dum la unua mondmilito.

Krom la prelegoj kaj ekskursoj, gravaj momentoj estis la ĉiutagaj preĝoj: la matenaj okazis laŭ la spirito de la Preĝsemajno por la unueco de la kristanoj, kaj la vesperajn preĝojn per sinceraj kaj kortuŝaj meditoj riĉigis pastorino Éva Farkas-Tatár el Hungario.

Al la kongreso kontribuis lokaj junaj artistoj: dancistoj kaj muzikistoj.

La kongreson vizitis la ĉefepiskopo de Trento, monsinjoro Luigi Bressan. Aldone al la simpleco, per kiu li rilatis kun la ĉeestantoj, li konkeris la simpation de la kongresanoj tuj post la unua elparolita frazo. Nome, li atestis, ke dum sia junaĝo li eklernis Esperanton. Dum sia kariero li dum pluraj jaroj estis vatikana diplomato, interalie, nuncio en diversaj aziaj landoj. Al la esperantista kristanaro li direktis ege kortuŝajn kaj kuraĝigajn vortojn.

Kvankam ĉi-jara EEK okazis kun kvinjara distanco de la antaŭa ekumena kongreso (2009), ambaŭ organizoj decidis, ke la sekva, la 21a EEK, okazos jam venontjare en Strasburgo.

Marija Belošević

Ĉi tiu artikolo aperis en la oktobra kajero de La Ondo de Esperanto (2014).
Ĉe represo bonvolu nepre indiki la fonton paperan (se en presaĵo) aŭ retan (se en retejo):
Papere: La Ondo de Esperanto, 2014, №10.
Rete: La Balta Ondo https://sezonoj.ru/2014/09/240ekumen/

Pri La redakcio

Aleksander Korĵenkov, la redaktanto de ĉi tiu retejo
Tiu ĉi enskribo estis afiŝita en Esperantujo kaj ricevis la etikedo(j)n , , , , , , , , , . Legosigni la fiksligilon.

Respondi