Vortoj de komitatano Z
Ni estas denove meze de elektoj en UEA post la oficiala starto per la alvoko pri kandidatoj por komitatanoj B. Ilia nombro minacis fali al kvin, sed UEA tamen sukcesis komenci la sesan milon da individuaj membroj kiel altosaltisto, kiu faris validan rezulton kun tremanta stango malantaŭ si.
La komitatanoj B reprezentas la individuajn membrojn, sed ilia elektado interesas la membraron malpli ol tiu de la estraranoj. Per 10-oble pli da komitatanoj A la povon en UEA havas la landaj asocioj, kvankam ili kontribuas al la financoj de UEA nur 1/20 de la kotizoj de la individuaj membroj. Tiu misproporcio estas ŝanĝenda por pliproksimigi la Asocion al la membroj. Post tia ŝanĝo en la statuto la B-elektoj fariĝus pli interesaj, ĉar temus pri elekto de influa parto de la Komitato.
Pri la estraraj elektoj oni ankoraŭ malmulton scias. En januaro la elektokomisiono raportis al la komitato, menciante nur Mark Fettes, kies kandidatiĝo por prezidanteco estis konata jam longe. Lia elekto ŝajnas certa, ĉar ne cirkulas onidiroj pri iu ajn rivalo. Eĉ Amri Wandel ŝajne ĉesis ambicii por la plej grava seĝo sur la podio. Ne certas, ĉu li entute retenos sian lokon en la estraro, ĉar por la komitatanoj eble jam sufiĉas liaj tri periodoj. Ĝuste Wandel iniciatis, kun Stefan MacGill, la “demokratiigon” de la elektoregularo, sed se li volos daŭrigi kaj ne estos elektita, li eble trovos mankojn ankaŭ en la nova. Lia amiko MacGill siavice apenaŭ povos akompani Fettes kiel alia eksoficisto en la estraro post sia demisio kiel prezidanto de ILEI por dediĉi sin al la revuo Juna Amiko, kies redaktado laŭ li ne lasas tempon por io alia.
La komisiono ne raportis, kiuj nunaj estraranoj pretas daŭrigi. Oni povas supozi, ke Probal Dasgupta sekvos la ekzemplon de siaj antaŭuloj ekde John Wells, kiuj restis ekster la estraro dum la tujsekva periodo. Kun prokrasto revenis nur Humphrey Tonkin kaj Lee Chong-yeong por malfeliĉa aventuro kun Renato Corsetti. Se tri periodoj barus la vojon al Wandel, tio koncernus ankaŭ Claude Nourmont, sed la aliaj estraranoj estas en sia unua aŭ dua periodo.
Por ke la membraro havu senton pri ŝanĝo, la estraro devus ŝanĝiĝi kiel eble plej plene. La ŝanĝoj en la regularo tamen postulas fari la elekton same kiel tiun de la komitatanoj B: ĉiuj kandidatoj estos sur sama listo kaj elektiĝos tiuj kun plej multe da voĉoj. Tia maniero eble favoros la antaŭajn oficulojn kaj nur hazardo povos rezultigi estraron, kies anoj kapablos kunlabori kiel teamo. La regularo permesas al la komisiono fari konsilojn pri “teamkunmetoj”, sed tiaj konsiloj povos facile veneni la atmosferon. Ni ne miru, se post la UK oni sopiros la tempon, kiam eĉ prezidanton oni elektis el du kandidatoj. Laste tio okazis en 1989 inter Wells kaj Yosimi Umeda kaj en 1986 inter Tonkin kaj Werner Bormann.
La elektoj ne ĉesos en Rejkjaviko. Pro la pensiiĝo de Osmo Buller la estraro alfrontos elekton, kiu ne estos facila. Buller mem ofte pledis por reinstalo de direktoro de la CO, kiu estus natura trejniĝo por la ĝenerala direktoreco, sed por tio komencas esti malfrue. En la vizioj de Fettes la CO havas gravan lokon, sed se ĝia stabileco estos skuita, la ŝanĝo sub Fettes riskos esti kiel tiu promesita de Obama.
Komitatano Z
Legu ankaŭ la Vortojn de Komitatano Z, kiuĵ aperis en la 2012a jaro
Al pli azia estonteco de UEA
Survoje al la Fettes-erao
Hundoj bojas, karavano vojas
Lingvaj dorsosakuloj
Ĉi tiu artikolo aperis en la februara kajero de La Ondo de Esperanto (2013).
Ĉe represo bonvolu nepre indiki la fonton paperan (se en presaĵo) aŭ retan (se en retejo):
Papere: La Ondo de Esperanto, 2013, №2.
Rete: La Balta Ondo https://sezonoj.ru/2013/01/kz-2/
Andy, ne cxiu scias, kiu estas komitatano Z. Cxu indus scii lin/sxin? 😮
Chiuj scias, kiu estas Komitatano Z. Sed la saman komenton mi skribus ankau sub alia artikolo, kiu temus pri la sama temo.
Por mi neniu esperantisto havus autoritaton. Do, ne timu pri mi. 🙂
Andy, ne indas atenti komitatanon Z. Cxiu anonimulo (kiel komitatano Z) ne povas havi auxtoritaton. 🙁
Kun Fettes kiel prezidanto UEA farighos antauvideble ankorau pli sensignifa organizajho. Fettes estas nura ombro de Tonkin, au ties longigita brako. Pere de Fettes la tonkinistoj povas daurigi siajn regadon kaj influon en UEA. Eble tio estas la kalkulo ne nur de la tonkininistoj, sed multaj en UEA apogos tiun kandidatighon kaj tiel evitos ‘dangherajn’ rivalojn. Fettes nenion utilan faris en la lasta tempo, kaj li ankau nenion povos fari, char la tuta sistemo de UEA estas paralizita. Li mem sidas en iu fora urbo de Kanado, praktike sen rekta kontakto kun la movado, kiu estas esence europa (sed tie ghi komencas degeneri). Lau mia scio Fettes ankau ne estas aparte korespondema kaj lasas retmesaghojn neresponditaj. La Strategia Komisiono fiaskis kaj la Strategia Vizio estas neutiligebla (vd. http://www.planlingvoj.ch/UEA-strategio.pdf). Sed la ekzemplo de Dasgupta montris, ke UEA povas bone funkcii ankau kun malbona prezidanto (kondiche ke la CO funkcias bone). Sekve, estas neniu diferenco, chu UEA estas prezidata de iu Fettes, au de Dasgupta au de iu Heiri Huber au Ivan Ivanovich. Gravas ke la koterio, kiu regas la asocion ekde 1974, povas konservi la povon. Se Fettes volas farighi prezidanto, kiu enkondukos novan venton, li devus unue emancipighi de Tonkin. Sed oni povas dubi, chu li kapablas.
Buller bedaurinde maltrafis la okazon enkonduki reformojn. Sed oni povas kompreni, ke al li mankis la fortoj kaj la volo. Anstatau tio li obeis al la instrukcioj de la estraro, cedis al ties volo kaj lasis multajn problemojn nesolvitaj. Unu el tiuj problemoj estas la redaktora demando. Vershajne dank’ al Buller UEA ne kolapsis, sed aliflanke oni devas timi, ke estis elspezita tro da mono por sensencaj aferoj.