Ĉi-jara, la 84a SAT-kongreso, okazis inter la 30a de julio kaj la 6a de aŭgusto en Sarajevo, la ĉefurbo de Bosnio kaj Hercegovino, kie iam okazis la terorisma ago, fariĝinta preteksto por la unua mondmilito.
Ĝi estis ne tro multnombra (ĉirkaŭ 70 partoprenintoj), sed tre bone organizita (ĉefa danko pro tio al Senad Ĉoliĉ) kaj saturita de diversaj kaj altnivelaj programeroj. Tiuj estis seminario pri la kongresa temo “Tutmondiĝo kaj nacia fenomeno”, kiun majstre gvidis prof. François Lo Jacomo; prelegoj pri lingvaj aspektoj de operaciaj sistemoj (Samir Ribić), pri la sorto de fervojoj kaj fervojistoj antaŭe kaj nun (Pavlin Boevski), pri scienc-populara literaturo en Esperanto (Nikolao Gudskov) kaj aliaj; libroprezentoj de Spomenka Štimec kaj Senad Čolić…
Ankaŭ la arta programo estis altnivela pro partopreno de bosniaj profesiaj muzikistoj, al kiuj aliĝis esperantistoj: aktoro Saŝa Pilipoviĉ, kiu prezentis sian aŭtobiografion en formo de solspektaklo, gitaristo Lino Markov kaj aliaj.
Kongresoj de SAT kutime distingiĝas per “alternativa turismo”: vizitoj al entreprenoj, renkontiĝoj kun sindikatestroj ktp. Ĉi-jare okazis io alia: apud la ordimaraj ekskursoj al interesaj lokoj estis ekskursoj al la lokoj, memorigantaj la antaŭnelongan kruelan militon, okazintan en Bosnio inter malsamaj “etnaj” (pli precize: konfesiaj) komunumoj, loĝantaj en la lando. Kvankam la milito ĉesis antaŭ 15 jaroj, kaj ĝiaj signoj jam ne tro videblas, ĝi postlasis multajn cikatrojn, kiuj ankoraŭ longe doloros. Tial ekskursoj al la “milita tunelo”, elfosita dum la sieĝo de Sarajevo printempe de 1993 por organizi provizadon de sufokata urbo, kaj al la urbeto Srebrenica, apud kiu en 1995, sub bonvolema observo de la UN-taĉmento, estis mortigitaj pli ol 8000 senarmilaj rifuĝintoj, estis treege elvokivaj. En Sarajevo, Tuzlo kaj aliaj urboj oni ofte montris lokojn, kie pacaj loĝantoj pereadis pro bomboj aŭ teroristaj atakoj. Tial la problemo pri paco, kaj laboro de la pacista frakcio de SAT, fariĝis centra por la Kongreso. Kunsido de la pacista frakcio okazis en kulturdomo de Srebrenica.
Tre enhavriĉa estis ankaŭ la postkongresa programo, okazinta en Hercegovino, kiu inkludis viziton al la kroatia urbo-perlo Dubrovnik sur la Adriatika bordo. En Hercegovino la partoprenintoj ne nur vizitis elstarajn vidindaĵojn, sed ankaŭ renkontiĝis kun lokaj esperantistoj, apartenantaj al diversaj etnaj-konfesiaj grupoj, kio donis “stereoskopian bildon de la situacio en tiu belega, sed multe suferinta kaj pene trankviliĝanta lando. La lasta renkontiĝo en la urbo Trebunje okazis kun la fama esperantisto Simo Milojević, kie li nun loĝas, kaj kien ĵus antaŭ nia vizito revenis de UK.
Olda Koboldo
Ĝi estas artikolo el La Ondo de Esperanto.
Ĉe represo bonvolu nepre indiki la fonton paperan (se en presaĵo) aŭ retan (se en retejo):
Papere: La Ondo de Esperanto, 2011, №8–9 (202–203).
Rete: La Balta Ondo https://sezonoj.ru/2011/08/sat/
