6 Responses to Michel Duc Goninaz forpasis

  1. Zlatko Tišljar diras:

    Oni ne forgesu ke li estis unu el aktoroj en la unua profesia filmo en Esperanto “Angoroj” kiun reghisoris Mahe. Mi persone kontaktis kun li dum la internaia scienca simpozio en Kumrovec 1975 (Kroatio) kie li prelegis pri lingvistika temo kaj laste mi renkontis lin en SAT-Amikara kongreso en Francio en 1997 kie li ankau trafe prelegis.
    Granda kaj modesta sciencisto de Esperantujo.

  2. José Antonio Vergara diras:

    Mi celis fini mian komenton per la vorto KUNFUNEBRE, kiun mi bedaŭrinde misskribis

  3. José Antonio Vergara diras:

    Temas pri granda perdo por Esperanto. Li estis elstara fakulo kaj interese pensanta homo, kies intelekta prestiĝo altigis la renomon de la Akademio de Esperanto.

    Antaŭ pluraj jaroj, en la antaŭ-interreta praepoko, mi sendis leteron al li, estante simpla esperantulo tute nekonata al li. Li tre afable kaj helpeme respondis.

    Mi ĉiam ŝatis la fakton ke li havis klare kritikan sintenon koncerne kelkajn el la falsaj dogmoj pri Esperanto kiujn niaj propagandistoj fuŝe disvastigas, ekz. ke Esperanto estus “logika” lingvo.

    En artikolo pri la leksika sistemo de Esperanto, aperinta en la revuo de ILEI 11/1, li skribis. “Kiel en ĉiu ajn leksiko, la morfemoj de E-o estas arbitraj. Arbitraj estas ankaŭ ilia nombro kaj iliaj interrilatoj. La bildigo de la eksterlingva mondo estas organizita diverse laŭ la lingvoj, sed en neniu ĝi estas strukturita sistemece laŭ la principo de la sciencaj nomenklaturoj. La leksikaj unuoj prezentas do interpretojn de la socia sperto en semantikaj kampoj, loze organizitaj.”

    Kunfuneble,

    José Antonio Vergara

  4. Cindy McKee diras:

    Terura bato. Mi povas ne silenti hodiaŭ, pro la forpaso de tiel serioze gravega homo. 🙁

  5. Nikolao Gudskov diras:

    La plej granda perdo en la tuta Esperantio dum lasta tempo. Vera grandulo – kaj tre agrabla simpatia homo en pesonaj kontaktoj.

  6. Terura perdo por Esperanto!
    Mi konatiĝis kun li persone antaŭ multaj jaroj en Moskvo. Li regis la rusan lingvon kaj sciis nian literaturon pli bone ol multaj denaskaj rusoj. Komence de 2000-aj jaroj li multe helpis min por mia traduko de la fama versromano “Eŭgeno Onegin”, liaj rimarkoj kaj konsiloj estis vere valoregaj, li atentis eĉ malnetajn strofojn, kiujn malfacilas trovi originale.

Respondi