Miĥail Lermontov
Almozulo
Ĉe sankta monaĥeja pord’
Li staris – almozul’ mizera,
Senforta, pala kiel mort’
Pro la malsato kaj sufero.
Li petis nur pri pec’ da pan’,
Pro honto larmis la okuloj.
Sur polmon de l’ petanta man’
Jen metis ŝtonon preterulo.
Pri amo via en turment’
Mi same petis plore, arde.
Kaj vi responde al la sent’
Min desperigis samkovarde.
Tradukis Ludmila Novikova
Ĉi tiu poemo aperis en la oktobra kajero de La Ondo de Esperanto (2014).
Ĉe represo bonvolu nepre indiki la fonton paperan (se en presaĵo) aŭ retan (se en retejo):
Papere: La Ondo de Esperanto, 2014, №10.
Rete: La Balta Ondo http://sezonoj.ru/2014/10/24lermontov/
Brile!