Vide el Bruselo
En la junia kajero de La Ondo de Esperanto, nun presata en Pollando, aperis la artikolo Nova vento en Bruselo de Dafydd ab Iago. Ĝi estas la centa artikolo, verkita de ĉi tiu kimra ĵurnalisto, loĝanta en Bruselo, en la rubriko Vide el Bruselo, en kiu li traktas diversajn (ne nur lingvajn) aspektojn kaj problemojn de la nuntempa Eŭropo. La redakcio de La Ondo gratulas Davidon okaze de la jubilea artikolo kaj deziras al li pliajn interesajn tekstojn en Esperanto kaj en aliaj lingvoj!
Nova vento en Bruselo
La celo de la unua oficiala vizito de François Hollande estis la najbara Germanio.
Nekredeble rapide oni forgesas malnovajn politikistojn en Bruselo. Dum la lastaj kvin jaroj Nicolas Sarkozy aperis kiel nova vento, pozitive kaj negative. La eksa prezidento de Francio gajnis – certe ne tute laŭmerite – malbonan reputacion, pro siaj troigoj kaj daŭra energio, pro la peno esti iu kiu volis decidi ĉion, ĉie kaj preskaŭ ĉiam.
En urbo tre diplomatia kiel Bruselo, la ĉefurbo de Eŭropo, oni volonte forgesas iun tiel. Ankaŭ diplomatoj de la baldaŭ 28-ŝtata Eŭropa Unio (EU) post lia forigo el la franca kaj Eŭropa scenejoj, pretegis forgesi la maltrankviligan Sarkozy, kaj ili volonte bonvenigis la seriozan homon, kia estas François Hollande, la nova prezidento de Francio.
Tamen la rilato inter Hollande kaj la germana kanceliero Angela Merkel unue ŝajnis fonto de zorgo. Pro siaj grandecoj, ekonomiaj kaj politikaj fortoj, Francio kaj Germanio havas esencan gravecon por la estonteco de Eŭropo. Dum la lastaj jaroj, la politika koncepto “Merkozy” (Merkel + Sarkozy) estis grava en Bruselo. Se Francio kaj Germanio volas aŭ ne volas ion, tiam aliaj landoj apenaŭ povas eviti ilian decidon.
La ege proksima kunlaboro de Sarkozy kun kanceliero Merkel estis precipe grava en la periodo de la ekonomia kaj financa krizo. Tio eĉ puŝis Merkel-on al grava eraro: ŝi transpaŝis la limon de deco pro sia – tamen diplomatia – apogo de Sarkozy kontraŭ Hollande dum la ĵusa elektokampanjo en Francio.
Sed nun ŝajnas, ke la nova koncepto “Merollande” rapide gajnas terenon. La rilato ne estos la sama. Sarkozy estis, tute fizika persono, ofte kisante kaj brakumante la timidan kaj nefizikan Merkel.
Komence la germanaj diplomatoj provis klarigi al proksimuloj de Sarkozy, ke la puritana Merkel – ŝi ja estas filino de evangelia pastro – ne ŝatas tro multe tuŝi kaj esti tuŝata. Sed tiuj atentigoj ne alvenis al Sarkozy, aŭ li ne povis fari alie kiel tuŝi, brakumi kaj eĉ kisi por montri varman bonvenigon. Probable Merkel iom post iom eĉ alkutimiĝis al la tro sudeca amikeco de Sarkozy.
Ne tia estas la nova prezidento Hollande. Li preferas manpremon al kisoj kaj brakumoj. Sed, se temas pri rilatoj kun Germanio, li ne havas elekton. Li devas tre proksime kunlabori kun Merkel por respondi al la gravegaj defioj, kiujn frontas Eŭropo kaj ties komuna mono – eŭro.
Estas ja bone senti novan venton de Parizo. Hollande estas viro kun multaj praktikaj ideoj. Unu el la unuaj decidoj de Hollande estis tranĉi je 30% la salajrojn de ministroj kaj de si mem kiel prezidanto. Tiuj proponoj, kompreneble, ne estas ŝatitaj de la plej malmulto de politikistoj en Bruselo.
Hollande jam influas la prezidanton de la Eŭropa Komisiono José Manuel Barroso. La lasta promesas planon por puŝi “ekonomian kreskon”, kvazaŭ la ideo venas nur de lia persono. Kompreneble, Barroso ne malkaŝas kiom da mono estos disponebla por promocii ekonomian kreskon en Eŭropo.
Dafydd ab Iago
Ĉi tiu artikolo aperis en la junia kajero de La Ondo de Esperanto (2012).
Ĉe represo bonvolu nepre indiki la fonton paperan (se en presaĵo) aŭ retan (se en retejo):
Papere: La Ondo de Esperanto, 2012, №6.
Rete: La Balta Ondo http://sezonoj.ru/2012/05/212bruselo/
